Bugün herkesin aman izlerken ne ağladık, baştan sona acaip duygusaldı dedikleri"Zaman yolcusunun karısı" nam-ı orjinal " The Time Traveler's Wife" filmini izledim.
Ağlamaya ihtiyacım vardı.
Heyecanla izlemeye koyuldum.
Belki de çok beklentili olduğum içindir ama son dakikalarına kadar beni taa buramdan vuracak bir sahne bekledim ama bulamadım.
Öyle bir sahne olmalıydı ki gözlerimin dolmasına derin nefes alarak veya tavana bakarak mani olamamalıydım ama heyhaaat nerdee?
Son sahnelerde filmi yorumlayan arkadaşlara ayıp olmasın diye hüzünlendim.
Film beni ağlatmadı- sanırım odunlaşıyorum artık çok canım acımıyor- ama düşündürdü.
Hepimiz zaman yolcusuyduk aslında.
Birilerinin hayatında anlamlı veya anlamsız izler bırakan zamanın yolcuları...
Zaman geçer tik tak tik tak...
Kendimi zaman yolcusunun bekçisi gibi hissediyorum, kafam bir gidiyor bir geliyor :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder